Bali to maleńka wysepka archipelagu Indonezyjskiego. Ta piękna kraina przyciąga obieżyświatów z całego świata, przyciągnęła i mnie.
Opiszę Wam pokrótce moje Bali z mojego punktu widzenia. Przejechałam całą wyspę od północy (Lovina) po samo południe (Uluwatu). Zwiedziłam środkową część wyspy ale nie zdążyłam zobaczyć wschodniego oraz zachodniego jej krańca, gdyż los pokierował mnie na Gil Air.
Na Bali przyciągnęła mnie religia, kultura i wszystkie obrzędy z nimi związane aby zrealizować kolejną część mojego projektu Mistycznej Azji.
Bali to również oszałamiająca przyroda. Bujna tropikalna roślinność, rosnąca wszędzie na przemian z gęstą siecią zielonych, tarasowych pól ryżowych. Do tego wszystkiego drzemiące wulkany, które nadały plażom na północy wyspy czarny kolor. Wielu z nas żyje w przekonaniu, że plaże Bali to śnieżnobiałe ideały, niestety prawda jest zupełnie inna. Plaże na północy są pokryte czarnym powulkanicznym pisakiem i generalnie jest to jedyne miejsce gdzie można bez obaw, bezpiecznie popływać, ze względu na łagodne fale.
Południe to ładne plaże z jasnym piaskiem ale fale nie zapraszają do wodnych kąpieli, wręcz swoimi trzymetrowymi językami straszą przed wejściem do wody bez deski surfingowej.
Nie byłam za zachodzie ani wschodzie ale prawda jest jedna, na Bali nie ma rajskich plaż. Więcej informacji o plażach w odrębnym poście.
Ten niewielki kawałek tropikalnego lądu przyciąga również mnóstwo artystów i miłośników sztuki. Wielu z nich zakochawszy się w tej nieziemskiej wyspie zostało tu na zawsze. Dlatego też oprócz napawania się widokami dzikiej przyrody, można podziwiać najznakomitsze dzieła sztuki każdego rodzaju. 
Wyspie uroku dodają typowa architektura
i masa różnego rodzaju świątyń 
a ludzie to najszczęśliwszy naród jaki w życiu poznałam.
Najlepszym czasem na podróż po Bali jest nasze lato czyli czas od czerwca do sierpnia. W tym czasie przyjeżdża na wyspę mnóstwo turystów, więc jeśli wolicie spokój to wybierzcie inny miesiąc. Nie polecam podróży od październikiem do marca a szczególne miesiące: grudzień i styczeń, kiedy to wyspę odwiedzają tropikalne monsuny. Ceny biletów z Polski są wysokie, dlatego radziłabym rozejrzeć się za biletami z Europy. Bilet lotniczy można kupić już za 2200 zł, natomiast warto szukać promocji. Czasami pojawiają się świetne oferty i można trafić na bilet nawet za niecałe 1500 zł (mi się tak udało).
Większość turystów, nawet zatwardziałych podróżników pierwsze swoje kroki po wylądowaniu na Bali kierują do Kuty. Totalnie turystycznej a co za tym idzie imprezowej miejscowości. Jeśli chcecie zaznać spokoju i zobaczyć prawdziwe Bali to omijajcie tą miejscowość z daleka. Polecam Ubud na początek aby poczuć klimat i zrozumieć czym jest Bali. 
Ubud dla mnie jest kwintesencją raju na ziemi. Wybrałam się tam zaraz po przylocie i zostałam tam aż sześć dni a mogłabym dużej, nawet dwa tygodnie. Ubud znajduje się w środkowej części wyspy. Wbrew pozorom jest to spore miasteczko, które z naszego europejskiego punktu widzenia miasteczka nie przypomina. Wszystko dzieje się przy głównej ulicy Jalan Raya Ubud i prostopadłej do niej Monkey Forest Road.
Pozostała część miasteczka nie tętni aż tak gorącym życiem lecz nie traci swojego balijskiego uroku. Wystarczy wybrać uliczkę obok np. Jl. Bisma i można poczuć się jak na wsi.
Głównym miejscem i obowiązkowym punktem zwiedzania w Ubud jest Monkey Forest. Tropikalny las w centrum miejscowości ze świątynią i dziesiątkami małp. Swoim centralnym położeniem Ubud staje się świetnym punktem wypadowym do zwiedzania całej wyspy. Najlepiej zwiedzać wyspę wynajętym skuterem
ewentualnie można wyjąć auto lub auto z kierowcą. Nie zapominajmy, że Bali to turystyczna wyspa na której aż roi się od biur turystycznych proponujących w dogodnych cenach masę atrakcji, wycieczek, biletów itd.
Lecąc na Bali nie miałam żadnego planu, wiedziałam tylko jedno, że muszę zobaczyć Pura Ulun Danu Bratan 
i pola ryżowe w rejonie Jatiluih.
Te dwa miejsca były zdecydowanie warte świeczki i generalnie nic więcej zwiedzać nie musiałabym, oczywiście nie zapominając o Ubud. Oszałamiające wrażenie zrobiły na mnie również wodospady np. Gitgit. 
Widziałam również świątynie Goa Gajach, Taman Ayun, Luchr Uluwatu i wiele innych, lecz żadna z nich nie wywarła na mnie aż takiego zachwytu jak Ulun Danu Bratan. Następnym razem muszę jeszcze zobaczyć Pura Tanah Lot.
Bali w swej równowadze i spokoju jest idealnym miejscem do medytacji. Na każdym kroku można znaleźć szkoły Jogi prześcigające się w różnorakich kursach, wyglądzie estetycznym, podejściem do turysty. Joga stała się istnym haczykiem na turystów, stając się tym samym bardzo dochodowym biznesem. Pytanie tylko czy prowadzonym z pasją. Aby poczuć coś więcej, zrozumień pewne rzeczy, oczyścić umysł, nauczyć się prawdziwej jogi, polecam wynająć sobie prywatnego nauczyciela, takiego który medytacji podporządkował całe swoje życie. Może to być trudne w realizacji i droższe ale zdecydowanie jest to lepsze wyjście niż turystyczne zajęcia w grupie ludzie, na jakie możecie się zapisać wszędzie nawet w Polsce.
Podsumowując Bali skradła maje serce głównie dzięki naturze, kulturze, wierzeniom, wspaniałym ludziom, sztuce i architekturze. Jeśli nie potrzebujecie pięknych białych plaż z turkusową wodą to jest to idealne miejsce dla Was. Natomiast jeśli nie wyobrażacie sobie podróży bez bajecznej plaży, wybierzcie się do Tajlandii, tam są i plaże i ceny niskie a jedzenie nieziemsko smaczne 😉